Almost forgot to mention: in the jazzflits of March 11th there is a very nice review to be read about the Triplicate release “Call of the Wild“. I quote:

Op de debuut-cd ‘Three And One’ (2011) van Triplicate zat ‘good old’ Eric Ineke als gast achter het slagwerk. Collega-recensent Tom Beetz vroeg zich bij de bespreking van de eersteling van trompettiste Ellister van der Molen, pianist Bob Wijnen en bassist Johnny Daly af of de groep zonder Ineke wezenlijk anders zou klinken.
Op het net uitgebrachte ‘Call Of The Wild’ geven de musici het antwoord: nee. Je mist een drummer niet. Wel klinkt het trio moderner. Er staan diverse eigen composities op de release. Het is opnieuw het beheerste geluid van Van der Molens trompet en flügelhorn dat de sound bepaalt.
Wijnen en Daly soleren beslist niet onverdienstelijk, maar de heren zijn hoofdzakelijk dienend in de weer om de dame in het gezelschap te laten uitblinken. En dat doet ze. Met aanstekelijke partijen, die zwaar op de bebop leunen. De flügelhorn klinkt van zichzelf omfloerst, maar ook op trompet kiest Van der Molen voor de Chet Baker-benadering.
Ellister van der Molen heeft goed geluisterd naar alle groten en daar haar voordeel mee gedaan. Haar techniek getuigt van veel ervaring en muzikale lenigheid. Triplicate bestaat uit eind dertigers en begin veertigers, die in tal van combo’s hun sporen hebben verdiend als ‘sideman’. Hun samenspel is zeer hecht en compact, maar die kwaliteit vertaalt zich niet in melodisch opvallende stukken. ‘Call Of The Wild’ lijdt helaas aan een zekere eenvormigheid.
Hans Invervizzi